Քաղաքական ակվարիումը՝ անակնկալ հյուրով

Երիտասարդ ու, պետք է խոստովանեմ, կարող կադրերով համալրված «Առաքելություն» կուսակցության առաջին քաղաքական հայտը ձևակերպվեց Երևանի ավագանու 2013-ի ընտրությունների ժամանակ: Կուսակցության նախաձեռնողները, թերևս, հասկանում էին, որ այդ ընտրություններում իրենք հաջողության շանս չունեն, սակայն դրանց մասնակցեցին՝ իրենց նորամուտը հանրայնացնելու, ծրագրերը հանրությանը հասու դարձնելու համար: Ես զբաղվել եմ այդ ընտրությունների մոնիթորինգով ու գոհունակությամբ արձանագրել եմ, որ այս կուսակցությունը մեծապես չեզոքացրեց այն միապաղաղությունը, որ կար քարոզարշավի ժամանակ: Դա արվեց քարոզչական նոր հնարքների, կրեատիվ մոտեցումների, առանցքային խաղացողներին բանավիճային, ծրագրային հարթակ բերելու միջոցով: Այս կուսակցության տարիքային, կրթական, սոցիալական կազմը հույս էր ծնում, որ «Առաքելությունը» կարող է դառնալ քաղաքական նոր մշակույթի ձևավորման կենտրոններից մեկը՝ չտրվելով կոնյունկտուրայի գայթակղությանը, ռեսուրսային պայքարի տրամաբանությանը: Անկեղծորեն զարմացա, որ երեկ «Առաքելությունը» միացել է «Համաժողողովրդական շարժմանը»: Երբ դա անում են «դուրս գրված» ուժեր կամ անհատ-կուսակցություններ, որոնց խնդիրը Գագիկ Ծառուկյանի PR-ն ապահովելն է, ես դա անկեղծորեն հասկանում եմ: Հայաստանում գրեթե վերացել է այն սահմանը, որ սահմանազատում է քաղաքական ու բիզնես նախագծերը: «Առաքելության» պարագայում անընդունելի են «կոմսոմոլացումը» և ինտեգրումը մի համակարգի, որն հակաարժեքային ու հակածրագրային է ինքնին: Քաղաքական սուբյեկտների «կայծակնային» որոշումները դեգրադացնում են քաղաքական համակարգը: Այսօրվա իշխանությունն ու պայմանական ընդդիմությունը նմանվել են ակվարիումի «սանիտարկա» կոչվող տգեղ ձկներին, որոնք դեպի իրենց են կլանում թույլ և արդեն անպիտան կենդանիներին՝ նպաստելով ակվարիումի էկոլոգիական ու նաև էսթետիկական բարվոք վիճակին: Դա է «սանիտարկա» կոչվող ձկան միակ առավելությունը՝ ակվարիումը մաքուր պահելը: Պատկերավոր ասած՝ «Առաքելությունը»՝ իր արժեհամակարգով, անակնկալ, չսպասված հյուր է այդ ակվարիումում: Ես զարմանում եմ, որ պոտենցիալ ու ասելիք ունեցող երիտասարդներն այս ճշմարտությունը չեն հասկացել:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Եկեղեցու շուրջ օղակը սեղմվում է․ Փաշինյանը նոր «տարածքներ» է նվաճում
• Ապոկալիպտիկը ոչ թե ընդդիմությունն է, այլ՝ իշխանության կառուցած իրականությունը
• Եթե «խաղաղություն» է հաստատված, ապա ինչու է Բաքուն դատում Արցախի ղեկավարությանը
• Դիմակավորված ձերբակալությունները՝ ընդդիմադիր մեդիայի դեմ կիրառվող պետական ճնշման հերթական դրսևորում
• Երբ լռությունը դառնում է մեղսակցություն․ Հայաստանի չասված պատասխանը Բայրամովին
• ՀԷՑ-ի շուրջ քաղաքական արկածախնդրությունը. վերջին արար
• «Խաղաղություն»՝ Ադրբեջանի պայմաններով. Փաշինյանն ընդունել է Բաքվի նոր պահանջը
• Փաշինյանը Վեհափառի հարցը պատրաստվում է «լուծել» ճնշման միջոցով
• Ալիևի օրակարգը՝ Երևանի կատարմամբ
• Ալիևը փոխեց Սևանի անունը
• Փաշինյանի նոր գրոհը․ ի՞նչ պետք է անի ընդդիմությունը
• Փաշինյանի «հոգևոր հեղափոխությունը»՝ աշխարհիկ պետության կործանման հետևանքով
• Փաշինյանի ընտրական շանտաժը
• Հովհաննավանքը դարձել է հակաեկեղեցական որջ
• ՔՊ-ի ինքնախոստովանությունը․ պետությունը ղեկավարել են «պահի տակ»
• Ապաշրջափակման ռուսական տարբերա՞կ․ Բաքվի «կառուցողականությունը»՝ Դուշանբեից հետո
• Գաղտնալսումների «ժողովրդավարություն»․ երբ պետությունը վերածվում է կոմպրոմատի գործարանի
• Քաղաքական հրահանգով արդարադատություն չի լինում. կարևոր բացահայտում
• Փաշինյանի հայտարարությունները՝ Սահմանադրության բացահայտ խախտում
• Ալիևի «խաղաղարար» ժեստը կամ ճնշման նոր ձև

Մեկնաբանություններ